در طی این دو قرن، دو سوال «ما که هستیم» و «به کجا میخواهیم برسیم» به کل فراموش شده است. بزرگترین مشکلات بشری از عدم شناخت خویشتن و همینطور عدم توافق بر هدف بشریت، نشئت میگیرد.
کتاب معماری و همدلی درحقیقت متنی واحد از نویسنده ای مشخص نیست بلکه مجموعه‌ای از سخنرانی‌های انجام شده در سمینار بنیاد TWRB است که در ژوئن ۲۰۱۴ در شهر هلسینکی، پایتخت فنلاند برگزار شده است.
در ابتدای سخنرانی، پالاسما به توضیح درون‌یابی زندگی و تجربه در معماری پرداخته و سپس میدان صحبت را به پژوهشگران پیشرو در رشته های دیگر همچون فرانسیس مالگریو، سارا رابینسون و ویتوریو گالیسی می سپارد تا آخرین دستاوردهایشان و ارتباط میان رشته‌ی خود و معماری را به زبانی ساده و قابل فهم برای مخاطب بیان کنند.
آنچه از این کتاب می توان دریافت این است که «معماری دارای ریشه‌ی بسیار گسترده و عمیقی در فرهنگ، تاریخ، تکامل انسان، حواس و ذهن بشر است.»
عناوین مقالات
۱) همدلی و خیال تجسم یافته: تجربه‌ی شهودی و زندگی در معماری / یوهانی پالاسما
۲) فرهنگ سازی، جامعه گرایی و محیط ساخته شده / هری فرانسیس مالگریو
طبق نظریه بیولوژیکی، معروف به ساخت کُنام، برای این فرض استوار ای که دقیقا همان طور که ما محیط های فیزیکی و فرهنگی خود را تغییر میدهیم، محیطهای تغییر یافته نیز میتوانند ساختارهای ژنتیکی و الگوهای رفتاری ما را تغییر دهند. این نظریه و نظریه های مشابه، دیگر مغز، بدن و محیط را مستقل نمی بینند بلکه سیستهایی بسیار پویا و در تقابل هستند.
۳) مرزهای پوست: جان دیویی، دیدیه آنزیو و امکان معماری / سارا رابینسون
جان دیوی: همدلی یعنی؛ ورود به موقعیت سایرین با کمک قوه‌ی تخیل. تخیل در واقع به معنی قابلیت تبدیل بالقوه به بالفعل است.
۴) بروز فضای معماری از درون: بدن، فضا و مغز / ویتریو گالیسی
و در نهایت با گفتگویی کوتاه حول موضوع همدلی، سخنرانی به پایان میرش
بنیاد TWRB
tapio wirkkala_Rut Bryk
این بنیاد در سال ۲۰۰۳ تاسیس شد تا ادامه دهنده‌ی میراث زوج هنرمند و طراح، تاپیو و روت باشد.
این بنیاد در حال حاضر بر حمایت پژوهش بر روی کار طراحان و روح و تعهد پرشور آنها برای طراحی و آموزش، استمرار می ورزد.